Ayna, Vicdan ve Kursak

i

Aksıma takılıyor gözüm,

Dudağımda dallanan bir izmarit,

Köz ve külden yaprakları. Yemişlerinde ur.

Cigaranın berisinde birisi. 

Tam da benim olmam gereken yerde.

Oysa dumanların etrafında dans ettiği o çehreyi tanımıyorum,

Dumanları tanıdığım kadar.

ii

Dileyemediğim bütün özürler

Cam kırıklarından ince,

İçimde.

Günah çıkartabilsem,

Tek kelime edeceğim derken

Yüreğime varıncaya kadar kusardım.

Doğduğum günü affedemeyişim yine de kalırdı bende, bir yerlerde.

Esasında bir tek bundan pişmanım.

iii

Ruhumu göstermeyen ayna,

Aynımı sunacakmış bana. 

Cürete bak!

İsmet Özel haklıymış.

Kendini görmek isteyen

Kursağına baksın.